Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe, tj. białko, energię, węglowodany i tłuszcze, składniki mineralne i witaminy jest podobne do zapotrzebowania indyków.
Wydaje się, iż przepiórki dobrze znoszą zarówno nieznaczne niedobory, jak i zbyt wysoki poziom białka, natomiast zbyt wysoka wartość energetyczna paszy może działać w pewnych wypadkach szkodliwie , a mianowicie wówczas, jeśli źródłem kalorii są oleje roślinne i tłuszcze zwierzęce lub rybne podawane w nadmiarze. Wystąpiła wtedy wysoka śmiertelność i degeneracja wątroby. Niekorzystne skutki takiej paszy złagodził dodatek choliny, witaminy B12 oraz witaminy E.
Dorosłym nioskom zaleca się zadawanie paszy o zawartości 22-25% białka. Jak wynika bowiem z obserwacji, obniżenie zawartości białka w paszy niosek do 20% powoduje już spadek nieśności, ciężaru jaj i wylęgowośoi.
W hodowli podczas odchowu przepiórek zazwyczaj stosuje się mieszankę sypką zawierającą około 29% białka. Następnie od 28 dnia życia, aby opóźnić wiek dojrzewania płciowego, ogranicza się procent białka do 18-20%, a w końcu przepiórki hodowlane (nioski i samce) otrzymują granulat zawierający 27% białka. Jak wiadomo, białko składa się z aminokwasów. Niektóre z nich muszą być dostarczone organizmowi z zewnątrz, ponieważ nie może ich sam zbudować (aminokwasy egzogenne). Zapotrzebowanie na aminokwasy egzogenne jest zbliżone do zapotrzebowania indycząt. Zapotrzebowanie to jest również bardzo podobne do zapotrzebowania bażantów. Stąd wniosek, iż przepiórki będą się doskonale nadawały jako zwierzęta pilotowe do badań żywieniowych nad bażantami.
Nie ma lepszego sposobu zapewnienia wszystkich aminokwasów egzogennych niż dostarczanie ich w białku zwierzęcym. Dlatego przepiórki potrzebują dość dużego dodatku mączki rybnej, mięsnej, mięsno-kostnej, mleka świeżego, kwaśnego lub w proszku, albo maślanki, a przede wszystkim twarogu. Pełny zestaw aminokwasów egzogennych mają tylko dwie pasze roślinne'" - drożdże (piekarnicze świeże i suszone oraz pastewne) i soja, (ewentualnie śruta sojowa). Przyjmuje się, iż zapotrzebowanie białka zwierzęcego w procentach białka ogólnego przyjętego za 100% jest wyższe niż u pozostałego drobiu grzebiącego. Jeśli u kur regułą jest stosunek 30% białka zwierzęcego to u przepiórek musi on wynosić co najmniej 35%.
Sole mineralne, na które należy zwrócić szczególną uwagę w żywieniu wszystkich ptaków, to: wapń (60, 83), fosfor (60), potas, magnez, sód i chlor, mangan, kobalt, cynk, jod żelazo, miedź, siarka, selen. Przepiórki mające szybkie tempo wzrostu i przemiany materii, a następnie najwyższą wśród ptaków produkcyjność nieśną, są szczególnie wrażliwe na najmniejsze niedobory tych składników. Wapń, fosfor i magnez są zasadniczymi częściami składowymi kośćca.