Brakowanie piskląt

Brakowanie piskląt przeprowadza się codziennie, usuwając wszystkie chore i słabe. Te sztuki i tak się nie wychowają, a zajmują miejsce, podrażają koszt utrzymania stada i są groźbą zakażenia dla zdrowych. Zasadnicze brakowanie przeprowadza się w wieku 7 dni, 10 dni lub 3 tygodni, w zależności od przyjętej metody prowadzenia stada. W każdym razie w tym czasie, kiedy przenosi się ptaki z klatek pisklęcych do wychowalni dla starszej młodzieży. Jest to moment, kiedy i tak trzeba wziąć w rękę każde przepiórczę i dokładnie obejrzeć jego wady (nie zauważone przedtem lub powstałe w międzyczasie). Znajdzie się wówczas pisklęta drobne, odbiegające wielkością od pozostałych, z zarośniętymi złamaniami nóg, krzywymi dziobami itp.

W wieku 3 tygodni można już dobrze rozpoznać płeć, to też w tym czasie brakowranie trzeba połączyć z usunięciem zbędnych samców do oddzielnej klatki, w której będą tuczone przez 2 tygodnie, tj. do wieku 5 tygodni i przeznaczone na rzeź.

W hodowlach zarodowych i laboratoryjnych w wieku 7-14 dni przeprowadza się pierwsze brakowanie połączone ze zmianą znaczków obrączkowych na skrzydełkowe, używane do znakowania kurcząt. Zwykle wybiera się do dalszej hodowli